Ամբողջ ցուցիչով աստիճանի հատկությունները

Առաջադրանքներ գրքից՝  128, 133, 134, 135, 136, 137,

Դաս 15․

Հարցերի քննարկում։

128

ա)a ⁵ : a⁶=a¹ բ) a⁷ : a⁶= a գ) a⁴ : a=a¹

ե) a^-4 : a⁶ =a ^-2 զ) a⁴ : a^-5=a^-1 է) a^-11 : a^-8=a¹⁹

թ) a⁶ : a⁵= a¹ ժ)a⁹ : a⁵=a⁵ ի) a^-3 : a⁰=a¹

դ) a¹² : a ¹²=a⁰

ը) a^-4 : a= a

1.Ո՞ր նյութերը են  պարզ    O₂, P, H₂SO_4,CO, NO, NH₃,  Fe,

Այն նյութերն են որոնք կազմված են մեկ տարրից։

2.Ո՞ր նութերն են բարդ      H₂SO_4,   CO,   O_2  , H₂,   HNO₃,   H₃PO_4,   CO₂

Այն նյութերն են որոնք կազված են երկու կամ ավելի տարրերից։

1.Ո՞րշարքումեն  գրված  միայն  բարդ  նյութերի  բանաձևեր.1)Al, HCl,  Cu, Na2SO43)H2O, N2, O3,  Ni, S82)AgBr, H2, CaCO3, P44)NaOH, CO2, NH3, CuSO42.Ո՞րշարքում  էգրված  ֆոսֆոր,  թթվածին,  ածխածին, երկաթ  և  ազոտ   քիմիական    տարրերի նշանները

.1)F, C, P, Si, Na

2)O, C, Li, K, Ba

3)P, O, C, Fe, N

4)K, Na, P, Fe, C

3.Հաշվե՛ք երկաթի (III), ֆոսֆորի (V), օքսիդներում տարրերի զանգվածային բաժինները (%):

4.Հաշվե՛ք Cl տարրի օքսիդացման աստիճանը HClO4 միացության մեջ:

5.Ո՞ր նյութի հարաբերական մոլեկուլային զանգվածն է 44.1)

H2O,2)

CuO,

3) CO2,

4) H2S:

6.Ո՞ր նյութի հարաբերական մոլեկուլային զանգվածն է 34

.1) H2O

,2) CuO

,3) CO2,

4) H2S:=2×1+32=34

7.Առանձնացնել տրված նյութերը`KNO2 ,NO,HNO3 ,   Mg ,KOH ,NaOH,Al(OH)3,N2O5,O2,Ca3N2 ,Pb(NO3)2,Cu,NaNO3, KOH,H2SO4,SO3 ,K2SO3 ,CaSO3,H2S ,CuS ,Na2SO4 ,PbSO4 CS2 ,BaSO4,աղյուսակում և

անվանում`Մետաղներ Ոչմետաղներ Օքսիդ Թթու Հիմք Աղ

Մետաղներ-

Անվանում	մետաղներ	ոչմետաղներ	Օքսիդ	Թթու	Հիմք	Աղ
	Mg	O2	NO	HNO3	KOH	KNO2
	Cu		N2O5	H2SO4	NaOH	Ca3NO2
			SO3	H2S	Al(OH)3	Pb(NO3)2
					KOH	NaNO3
						K2SO3
						CaSO3
						CuS
						Na2SO4
						PbSO4
						CS2
						BaSO4

8.Կազմել հետևյալ աղերի բանաձևերը`

Լիթիումի կարբոնատ-

Մագնեզիումի սուլֆիդՆատրիումի սուլֆատկալիումի սիլիկատմագնեզիումի քլորիդ

9.Հաշվել Fe2O3ի*հարաբերական մոլեկուլային զանգվածը*զանգվածային հարաբերությունները *զանգվածայն բաժինները*նշել կապի տեսակը

Mr(Fe2O3)= 56 x 2 + 16 x 3= 160

10.Որոշել օքսիդացման ասիճանը.Fe2O3 ,Fe ,KCl ,H3PO4

1 Գծել վեցանկյուն բուրգ

գ-

ն-?

կ-?

«Հասարակություն» տերմինը ծագել է լատիներեն «սոցիետաս» բառից, որն էլ իր հերթին համարվում է որպես հասարակության հոմանիշ (ընկեր, ուղեկից, դաշնակից), տերմինն օգտագործվում է իբրև բարեկամանական կամ քաղաքացիական կողմերի փոխհարաբերությունների նկարագրություն: Առանց այս հոդվածի,  տերմինը կարող է վերաբերել ամբողջ մարդկությանը(այսինքն՝ «ընդհանուր հասարակությանը», «հասարակության մեծ մասին)»), չնայած այն հանգամանքին, նրանք ովքեր ոչ բարեկամական կամ անբարեխիղճ են հասարակության մնացյալ անդաների հանդեպ, այս իմաստով կարող են համարվել, որպես «հակասոցիալական»: Այնուամենայնիվ շոտլանդացի տնտեսագետ Ադամ Սմիթը հանգել է այն եզրակացության, որ «հասարակությունը կարող է կազմված լինել տարբեր մարդկանցից, ինչպես տարատեսակ առևտրականների միջև է»: Ասոցիացիայի տեսանկյունից հասարակությունը նկարագրվում է,որպես անհատների փոխկախվածություն, ինչպիսիք են՝ ազգային կամ մշակութային ինքնությունը, սոցիալական համերաշխությունը, լեզուն կամ հիերարխիկ կառուցվածքը:

Տեսակներ

Հասարակությունը սոցիալական այն  խմբեր են, որոնք տարբերվում են  ըստ իրենց կեսապայմանների  ռազմավարությամբ և  այն տեխնիկական ձևերով որով մարդիկ հոգում են իրենց կարիքները: Չնայած մարդիկ իրենց ողջ պատմության ընթացքում ստեղծել են տարբեր տեսակի հասարակություններ, մարդաբանները հակված են հասարակությունները դասակարգել ըստ այն աստիճանի, որտեղ խմբերն ունեն անհավասար հնարավորություններ, ինչպիսիք են ռեսուրսները, հեղինակությունը և իշխանությունը: Գործնականում բոլոր հասարակությունները սոցիալական շերտավորման գործընթացի ժամանակ  որոշակի անհավասարություն են զարգացրել իրենց ժողովրդի մեջ, հասարակության անդամներին դասակարգելով տարբեր մակարդակներում՝ հարստության, հեղինակության կամ իշխանության: Սոցիոլոգները հասարակությունը բաշխում են երեք խոշոր կատեգորիաների՝ նախաարդյունաբերական, արդյունաբերական և հետարդյունաբերական:

 ՝

Буддизм возник в середине I тысячелетия до н. э. на территории Индии. Согласно решению ЮНЕСКО, повлиявшему на празднование 2500-летия буддизма в 1956 году, условной датой возникновения буддизма является 543 год до н. э., когда Будда вступил в паринирвану^[2]. Большинство современных исследователей считает, что Будда умер в 486 году до н. э. Также поднимается вопрос о сдвижении периода жизни Будды таким образом, чтобы год его смерти относился к периоду 430—350 годов до н. э.^[7]

Традиция связывает возникновение буддизма с именем принца Сиддхартхи Гаутамы. Отец скрывал от Гаутамы плохое, тот жил в роскоши, женился на любимой девушке, которая родила ему сына. Толчком к душевному перевороту для царевича, как гласит предание, послужили четыре встречи. Вначале он увидел дряхлого старика, затем страдающего проказой и похоронную процессию. Так Гаутама узнал старость, болезнь и смерть — удел всех людей. Потом он увидел умиротворённого нищего странника, которому ничего не было нужно от жизни. Всё это потрясло царевича, заставило его задуматься о судьбах людей. Он тайно покинул дворец и семью, в 29 лет он стал отшельником и пытался найти смысл жизни. В результате глубоких размышлений в 35 лет он стал Буддой — просветлённым, пробуждённым. 45 лет Будда проповедовал своё учение, которое кратко может быть сведено к учению о четырёх благородных истинах.

После нескольких лет наблюдения за своим сознанием Будда Шакьямуни пришёл к выводу, что причиной страдания людей являются они сами, их привязанность к жизни, материальным ценностям, вера в неизменную душу, являющаяся попыткой создать иллюзию, противостоящую всеобщей изменчивости. Прекратить страдания (вступить в нирвану) и достигнуть пробуждения, в котором жизнь видится «такой, какова она есть», можно путём разрушения привязанностей и иллюзий устойчивости с помощью практики самоограничения (следования пяти заповедям) и медитации^[13].

Будда утверждал, что его учение не является божественным откровением, а получено им через медитативное созерцание собственного духа и всех вещей. Учение не является догматом, и результаты зависят от самого человека. Будда указывал, что принимать его учение необходимо только посредством проверки через собственный опыт: «Не принимайте моё учение просто из веры или из уважения ко мне. Подобно тому, как купец на базаре при покупке золота проверяет его: нагревает, плавит, режет — чтобы убедиться в его подлинности, так же проверяйте и моё учение, и только убедившись в его истинности, принимайте его!»^[14][15].Пагода храма в Хорю-дзи, самое древнее деревянное сооружение Японии

За две с половиной тысячи лет в процессе распространения буддизм впитал множество различных верований и обрядовых практик. Одни последователи буддизма делают упор на самопознание через медитацию, другие — на благие деяния, третьи — на поклонение Будде. Различия в идеях и правилах в разных буддийских школах вынуждают «признать „буддизмом“ любое учение, считавшееся буддийским самой традицией»^[16]. Но все они, как отмечает Е. А. Торчинов, базируются на следующих доктринах^[16]: