акже не входил в нацистский блок Иран (до 1941 г.). На территории оккупированных стран создавались марионеточные государства, не являвшиеся по смыслу участниками Второй мировой войны и присоединявшиеся к фашистской коалиции: Вишистская Франция, Греческое государство, Итальянская социальная республика, Венгрия, Сербия, Черногория, Македония, Пиндско-Мегленское княжество, Мэнцзян, Бирма, Филиппины, Вьетнам, Камбоджа, Лаос, Азад Хинд, режим Ван Цзинвэя. В ряде германских рейхскомиссариатов были созданы автономные марионеточные правительства: режим Квислинга в Норвегии, режим Мюссерта в Нидерландах, Белорусская центральная рада в Белоруссии. На стороне Германии и Японии сражалось также множество коллаборационистских воинских формирований, созданных из граждан противоборствующей стороны: РОА, иностранные дивизии СС (русская, украинская, белорусская, эстонская, 2 латышские, норвежско-датская, 2 нидерландские, 2 бельгийские, 2 боснийские, французская, албанская), ряд иностранных легионов. Также в вооружённых силах стран нацистского блока сражались добровольческие силы государств, формально остававшихся нейтральными: Испании (Голубая дивизия), Швеции и Португалии[источник не указ
Month: January 2020
բարարարների բարեգործություն
արեգործությունը պետության, բարեգործական և այլ կազմակերպությունների (եկեղեցի, հիմնադրամներ, միություններ), ինչպես նաև անհատների անհատույց կամ զեղչով ցուցաբերվող օգնությունն է կարիքավոր մարդկանց ու հաստատություններին։ Հնագույն շրջանում ծնունդ առած այս երևույթը տարբեր ժամանակներում դրսևորվել է տարբեր եղանակներով և կոչվել մեկենասություն, գթասրտություն, հովանավորություն, աջակցություն և, ի վերջո, բարեգործություն։ Մեկենասությունն սկզբում պոեզիայի ու արվեստների հովանավորությունն էր և կոչվել է հռոմեական Օգոստոս Օկտավիանոս կայսեր մերձավոր, առաջին հայտնի բարեգործ Գայ Մեկենասի (մ. թ. ա. 74 կամ 64-8 թթ.) անունով։ Գթասրտությունը կամ ողորմածությունը հիմնականում անօգնական կարիքավորներին (հիվանդ, վիրավոր, ծեր, հաշմանդամ) ցուցաբերվող կարեկցանքն է. այն առավել բնորոշ է եկեղեցուն: Բարեգործության ձևերից են կարիքավորներին նյութական կամ դրամական միջոցներ հատկացնելը, նրանց համար անհատույց աշխատանք կատարելը, մասնագիտական հատուկ պատրաստվածություն պահանջող ծառայություններ մատուցելը, անհատների նվիրատվությունները, տարբեր նախագծերի և ծրագրերի ֆինանսավորումը, խոշոր միջոցառումների կազմակերպումը, կրթական, առողջապահական զանազան դրամաշնորհների սահմանումը և այլն։ Բարեգործության տեսակ է մարդասիրական և սոցիալական օգնությունը, երբ կարիքավորներին բաշխվում են մթերք, հագուստ, դեղորայք ու անհրաժեշտ այլ պարագաներ, իրականացվում երեխաներին, ծերերին, հաշմանդամներին և ռիսկային այլ խմբերի սատարող զանազան ծրագրեր։ Բարեգործական հիմնադրամի գործունեության ուղղությունն ու շրջանակները սահմանվում են կանոնադրությամբ, իսկ միջոցները հայթայթվում են հիմնականում 2 եղանակով. գտնվում է հովանավոր կամ մեկենաս (հովանավոր կարող են լինել պետությունը, զանազան ընկերություններ ու կազմակերպություններ, անհատ մարդիկ և այլն), կամ հիմնադրամն ինքն է հայթայթում այդ միջոցները։ Յուրաքանչյուր երկիր ունի բարեգործական գործունեությունը կարգավորող իր օրենքները։ Բարեգործություն
Ճամբարային գործունեություններ
13.01.2020 Այսօր մենք խաղացինք մի խաղ աղջիկները տղաների դեմ ։ Այդ խաղի մեջ մեզ տալիս են տրամաբանական հարցեր և մենք պետք է այն պատասխանենք։ իսկ հետո մենք կառուցեցինք Հանոի աշտարակը ևխնդիրներ լուծեցինք։
Դդումի օգտակար հատկություների մասին
Դդումի կորիզները օգտակար են կլոր, ոչ թե երկարավուն կորիզները։
Դդմի կորիզներում կա 36-52 տոկոս օգտակար ճարպեր առանց խոլեստերոլի, օրգանական թթուներ, վիտամին Е, А, D և К, ցինկ, երկաթ, մագնիում, կալցիում, ֆոսֆոր և մեծ քանակությամբ սպիտակուց։
1. Ցինկի քանակով, որը տղամարդկանց 6-8 անգամ ավելի շատ է պետք, քան կանանց, դդմի կորիզները ոստրեներից հետո երկրորդ տեղում են։ Դրանց օգտագործումը ազատում է տղամարդկանց թեփից և մազերի հետ կապված խնդիրներից։
2. Դդմի կորիզներով ու ջրով կամ կաթով պատրաստված խյուսը օգնում է երեխաներին մակաբույծների դեմ պայքարում։ Խյուսին կարելի է խառնել մեղր կամ մրգային հյութ՝ ըստ ճաշակի։
3. Դդմի կորիզի խյուսով բուժում են դերմատիտը, մաշկի վերքերը, այրոցները։
4. Դդմի կորիզները ունեն ստաբիլ միզամուղային էֆեկտ, օգտակար են ստամոքսի և աղիների համար, ամրացնում են երիկամները, օգնում են մազերի աճին, ամրացնում են սրտի մկանը։
Ասորիներ
Ասորիներ (արամեերեն՝ ܐܬܘܪ̈ܝܐ ատուրայի, սուրայ), Էթնիկ խումբ Միջին Արևելքում[25][26]։ Մայրենի լեզուն համարվում է ասորերենը։ Նրանց թիվը հասնում է հինգ միլիոնի։ Ասորիները դավանում են միայն Քրիստոնեություն։ Հնում բնակվում էին Հյուսիսային Իրաքում, Սիրիայում, հյուսիսարևտյան Իրանում։ Այժմ բնակվում են հիմնականում Իրաքում, Սիրիայում, Իրանում և ԱՄՆ-ում։ Նախկինում ԽՍՀՄ-ում ապրել են 24.000 ասորիներ, այդ թվում ՀԽՍՀ՝ 5544 (1970)։ 2011 թվականի հաշվարկներով ապրում են 2, 769 մարդ։ Խոսում են սեմական լեզվախմբի նոր ասորերեն լեզվով։ Իրենց ասորի համարողների մեծ մասը քրիստոնյաներ են (հիմնականում՝ նեստորականներ)։ 1830-ական թթ. 100 տուն Ասորիները Ուրմիա լճի արևմտյան ափից տեղափոխվեցին Արևելյան Հայաստան։ Նրանք բնակություն հաստատեցին Ներքին Կույլասար գյուղում (Հայաստանի Արարատի մարզ)։ Հետագայում Կույլասարի Ասորիների մի մասը վերաբնակվեց Դվին-Ասորի (Վերին Դվին) և Արզնի գյուղերում։ Ասորիներ ապրում են նաև Արմավիրի մարզ Նոր Արտագերս (նախկին՝ Մեծ Շահրիար) գյուղում։ Ասորիների վերջին արտագաղթը տեղի ունեցավ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին։ Նրանք հաստատվեցին Թիֆլիսում, Մոսկվայում, Պետրոգրադում և այլ քաղաքներում։ Երևանում և Թբիլիսիում կան ասորի մտավորականներ՝ գիտնականներ, ինժեներներ, բժիշկներ, ուսուցիչներ ևն։ Ասորիներ են խորհրդային գեներալներ Ա. Ն. Թամրազովը, Գ. Ի. Սարկիսովը, Սովետական Սիության հերոսներ Ս. Ա. Սարխոշևը, Լ. Շ. Դավիդովը։
Ինչպես են նշում Ամանորը Հայաստանում ապրող ազգային փոքրամասնություն կազմող էթնիկ խմբերը
Ասորիներ (արամեերեն՝ ܐܬܘܪ̈ܝܐ ատուրայի, սուրայ), Էթնիկ խումբ Միջին Արևելքում[25][26]։ Մայրենի լեզուն համարվում է ասորերենը։ Նրանց թիվը հասնում է հինգ միլիոնի։ Ասորիները դավանում են միայն Քրիստոնեություն։ Հնում բնակվում էին Հյուսիսային Իրաքում, Սիրիայում, հյուսիսարևտյան Իրանում։ Այժմ բնակվում են հիմնականում Իրաքում, Սիրիայում, Իրանում և ԱՄՆ-ում։ Նախկինում ԽՍՀՄ-ում ապրել են 24.000 ասորիներ, այդ թվում ՀԽՍՀ՝ 5544 (1970)։ 2011 թվականի հաշվարկներով ապրում են 2, 769 մարդ։ Խոսում են սեմական լեզվախմբի նոր ասորերեն լեզվով։ Իրենց ասորի համարողների մեծ մասը քրիստոնյաներ են (հիմնականում՝ նեստորականներ)։ 1830-ական թթ. 100 տուն Ասորիները Ուրմիա լճի արևմտյան ափից տեղափոխվեցին Արևելյան Հայաստան։ Նրանք բնակություն հաստատեցին Ներքին Կույլասար գյուղում (Հայաստանի Արարատի մարզ)։ Հետագայում Կույլասարի Ասորիների մի մասը վերաբնակվեց Դվին-Ասորի (Վերին Դվին) և Արզնի գյուղերում։ Ասորիներ ապրում են նաև Արմավիրի մարզ Նոր Արտագերս (նախկին՝ Մեծ Շահրիար) գյուղում։ Ասորիների վերջին արտագաղթը տեղի ունեցավ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին։ Նրանք հաստատվեցին Թիֆլիսում, Մոսկվայում, Պետրոգրադում և այլ քաղաքներում։ Երևանում և Թբիլիսիում կան ասորի մտավորականներ՝ գիտնականներ, ինժեներներ, բժիշկներ, ուսուցիչներ ևն։ Ասորիներ են խորհրդային գեներալներ Ա. Ն. Թամրազովը, Գ. Ի. Սարկիսովը, Սովետական Սիության հերոսներ Ս. Ա. Սարխոշևը, Լ. Շ. Դավիդովը։
Նարե Խաչատրյանի բլոգ 